Πώς να γράψετε λογοτεχνικό ιμπρεσιονισμό: Ιστορία και συμβουλές για ιμπρεσιονιστικό γράψιμο

Το γαλλικό καλλιτεχνικό κίνημα του ιμπρεσιονισμού συνδέεται συχνά με διάσημους ζωγράφους όπως ο Vincent Van Gogh και ο Auguste Renoir. Ωστόσο, εξίσου αξιοσημείωτοι συγγραφείς δούλεψαν στο μέσο της ιμπρεσιονιστικής γραφής, εφαρμόζοντας τη φιλοσοφία της ιμπρεσιονιστικής τέχνης σε μυθιστορήματα και ποίηση.

Μετάβαση στην ενότητα

• Τι είναι η ιμπρεσιονιστική γραφή;
• Ποια είναι η προέλευση του ιμπρεσιονισμού;
• Πώς να γράψετε ιμπρεσιονιστική λογοτεχνία
• 4 Παραδείγματα ιμπρεσιονιστικών συγγραφέων
• Θέλετε να γίνετε καλύτερος συγγραφέας;
• Μάθετε περισσότερα για το MasterClass της Joyce Carol Oates

Ο λογοτεχνικός μύθος Joyce Carol Oates σας διδάσκει πώς να γράφετε διηγήματα αναπτύσσοντας τη φωνή σας και εξερευνώντας κλασικά έργα μυθοπλασίας.

Τι είναι η ιμπρεσιονιστική γραφή;

Η ιμπρεσιονιστική γραφή είναι ένα στυλ που βασίζεται σε αφηρημένες συσχετίσεις, την υποκειμενική άποψη των χαρακτήρων και την απόδοση αισθητηριακών λεπτομερειών για να αναμεταδώσει την εντύπωση ενός ατόμου ή ενός συμβάντος. Το ιμπρεσιονιστικό στυλ γραφής αφήνει τον αναγνώστη να καθορίσει την τελική σημασία του συγγραφέα.

Ποια είναι η προέλευση του ιμπρεσιονισμού;

Ο όρος ιμπρεσιονισμός επινοήθηκε από τον Γάλλο κριτικό τέχνης Louis Leroy ως έναν τρόπο για να περιγράψει ένα καλλιτεχνικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα με ένα ξεχωριστό στυλ. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι είναι οι Claude Monet, Vincent Van Gogh, Auguste Renoir, Edgar Degas, Édouard Manet, Paul Cézanne και Mary Cassatt.

Ο ιμπρεσιονιστικός πίνακας ορίζεται από την επιθυμία να συλλάβει το φευγαλέο, αισθητήριο αποτέλεσμα μιας σκηνής ή ενός αντικειμένου. Με άλλα λόγια, η στιγμιαία εντύπωση που άφησε στον καλλιτέχνη ή ότι αφήνει στον θεατή. Ως στυλ ζωγραφικής, ο ιμπρεσιονισμός παρουσίαζε πολλές κοινές καλλιτεχνικές ιδέες, όπως:

• Χαλαρές, ορατές πινελιές που θολώνουν τα περιγράμματα και τα σχήματα των θεμάτων.
• Αποτυπώνοντας τα οπτικά εφέ του φωτός για να μεταφέρει ατμόσφαιρα στους πίνακές τους
• Εστίαση σε ένα συνηθισμένο θέμα παρά στην εξιδανικευμένη ομορφιά.

Πώς να γράψετε ιμπρεσιονιστική λογοτεχνία

Όπως οι γαλλικοί ιμπρεσιονιστικοί πίνακες χρησίμευαν ως απάντηση στους κλινικούς, ακριβείς κανόνες της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, οι ιμπρεσιονιστές συγγραφείς προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την αγγλική γλώσσα με νέους και ριζοσπαστικούς τρόπους. Υπάρχουν πολλά ξεχωριστά στιλιστικά χαρακτηριστικά του λογοτεχνικού ιμπρεσιονισμού:

• Διφορούμενη έννοια . Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ιμπρεσιονιστικής γραφής είναι ένα μοναδικό αφηγηματικό στυλ στο οποίο τα θέματα και η αφήγηση παραμένουν ασαφή. Ένας ιμπρεσιονιστής συγγραφέας αφήνει συχνά τον αναγνώστη να εξαγάγει τα δικά του συμπεράσματα, αναγκάζοντάς τους να διαβάσουν μεταξύ των γραμμών για να ακριβή σημασία από το κείμενο.
• Προσωπική οπτική γωνία . Τα ιμπρεσιονιστικά λογοτεχνικά έργα συχνά απεικονίζουν αφηγηματική δράση μέσω της υποκειμενικής άποψης ενός δεδομένου χαρακτήρα, παραλείποντας συχνά σημαντικές λεπτομέρειες στη διαδικασία. Αυτό δημιουργεί μια θολή, φευγαλέα εικόνα των γεγονότων, όχι σε αντίθεση με τους πίνακες των καλλιτεχνών ιμπρεσιονιστών.
• Συναισθηματικό τοπίο . Ένα άλλο χαρακτηριστικό ενός ιμπρεσιονιστή συγγραφέα είναι η επιθυμία να ζωγραφίσει ένα συναισθηματικό, αισθητήριο υπόβαθρο για να κατοικήσουν οι χαρακτήρες τους. Οι ιμπρεσιονιστές ενδιαφέρονται λιγότερο να δουν μια σκηνή από την άποψη της κυριολεκτικής θέσης από ό, τι προκαλούν τους ήχους, τις μυρωδιές και τα συναισθήματα που βιώνει ο χαρακτήρας. Για παράδειγμα, αντί να λένε ότι ένας χαρακτήρας περνούσε μέσα από ένα χωράφι, θα μπορούσαν να περιγράψουν το φως που χτυπάει το γρασίδι και τον απαλό βουητό των σφαλμάτων επίσης.
  
• Μη χρονολογική αφήγηση . Έργα του λογοτεχνικού ιμπρεσιονιστικού κινήματος παρουσιάζουν συχνά τα γεγονότα της αφήγησης εκτός τάξης. Ένας στόχος των ιμπρεσιονιστικών συγγραφέων του 19ου αιώνα ήταν να αναγκάσει τον αναγνώστη να επικεντρωθεί στο γιατί και στον τρόπο με τον οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα, παρά στο κυριολεκτικό χρονοδιάγραμμα στο οποίο συμβαίνουν.
• Στρατηγική επιλογή λεπτομέρειας . Οι ιμπρεσιονιστές συγγραφείς έχουν προνόμια περιγραφή των λεπτομερειών αντί να ορίζουν ευρέως τις ενέργειες των χαρακτήρων τους. Αυτό σημαίνει ότι μερικές φορές είναι δυνατό μόνο να δούμε την πραγματική σημασία του μυθιστορήματος κάνοντας ένα βήμα πίσω και παρατηρώντας την πλήρη εικόνα.

MasterClass

Προτείνεται για εσάς

Online μαθήματα που διδάσκονται από τα μεγαλύτερα μυαλά του κόσμου. Επεκτείνετε τις γνώσεις σας σε αυτές τις κατηγορίες.

Διδάσκει την Τέχνη της Μικρής Ιστορίας

Διδάσκει Γραφή

Διδάσκει σενάριο

Διδάσκει γραφή για τηλεόραση

4 Παραδείγματα ιμπρεσιονιστικών συγγραφέων

Υπάρχουν διάφοροι συγγραφείς που ήταν μέρος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος, όπως:

1. Joseph Conrad (αξιοσημείωτα έργα: Καρδιά του σκότους )
2. James Joyce (αξιοσημείωτα έργα: Ο Οδυσσέας, ένα πορτρέτο του καλλιτέχνη ως νεαρός άνδρας )
3. Henry James (αξιοσημείωτα έργα: Το πορτρέτο μιας κυρίας, η Daisy Miller )
4. Charles Baudelaire (αξιοσημείωτα έργα: Τα λουλούδια του κακού ή τα λουλούδια του κακού )

Θέλετε να γίνετε καλύτερος συγγραφέας;

Σκεφτείτε σαν επαγγελματίας

Ο λογοτεχνικός μύθος Joyce Carol Oates σας διδάσκει πώς να γράφετε διηγήματα αναπτύσσοντας τη φωνή σας και εξερευνώντας κλασικά έργα μυθοπλασίας.

Είτε δημιουργείτε μια ιστορία ως καλλιτεχνική άσκηση είτε προσπαθείτε να τραβήξετε την προσοχή των εκδοτικών οίκων, η εξάσκηση της τέχνης της συγγραφής μυθοπλασίας απαιτεί χρόνο και υπομονή. Κανείς δεν το γνωρίζει καλύτερα από την Joyce Carol Oates, συγγραφέας περίπου 58 μυθιστορημάτων και χιλιάδες διηγήματα, δοκίμια και άρθρα. Στο MasterClass της Joyce Carol Oates για την τέχνη της διηγήσεως, ο βραβευμένος συγγραφέας και καθηγητής δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον αποκαλύπτει πώς να εξαγάγετε ιδέες από τις δικές σας εμπειρίες και αντιλήψεις, να πειραματιστείτε με τη δομή και να βελτιώσετε την τέχνη σας μία πρόταση κάθε φορά.

Θέλετε να γίνετε καλύτερος συγγραφέας; Η ετήσια συνδρομή MasterClass παρέχει αποκλειστικά μαθήματα βίντεο σχετικά με την πλοκή, την ανάπτυξη χαρακτήρων, τη δημιουργική αγωνία και πολλά άλλα, όλα που διδάσκονται από λογοτεχνικούς δασκάλους, συμπεριλαμβανομένων των Joyce Carol Oates, Judy Blume, Neil Gaiman, Dan Brown, Margaret Atwood, David Baldacci και πολλά άλλα.