Οδηγός για τη μουσική Tango: Μια σύντομη ιστορία του Tango της Αργεντινής

Μια σύντομη ιστορία της μουσικής Tango

Η ιστορία του τάνγκο χρονολογείται από τον 19ο αιώνα.

• Προέλευση : Στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, Ευρωπαίοι μετανάστες στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη άρχισαν να πειραματίζονται με τη μουσική που συνδύαζε τις ευρωπαϊκές μουσικές και παραδόσεις χορού, όπως ο μινουέτας με τους αφρικανικούς ρυθμούς που αντιμετώπισαν στο δυτικό ημισφαίριο. Η μουσική του Tango έγινε επίσης σε χώρες όπως η Κούβα και η Ισπανία, αλλά ήταν η πρωτεύουσα της Αργεντινής του Μπουένος Άιρες και η πρωτεύουσα της Ουρουγουάης, το Μοντεβιδέο, που προωθούσε ιδιαίτερα αυτό το νέο είδος μουσικής. Η Rosendo Mendizábal θεωρείται ο πρώτος μουσικός του τάνγκο. Ο Vicente Greco, ένας από τους πρώτους παίκτες τάνγκο, παρουσίασε το σύνολο tango sextet, το οποίο αποτελείται από πιάνο, διπλά μπάσο, δύο βιολιά και δύο μπαντόν. Ήταν ο τραγουδιστής Carlos Gardel, ο οποίος διαδόθηκε το τραγούδι τάνγκο με το τραγούδι «Mi Noche Triste» το 1917, έγινε το μεγαλύτερο αστέρι στη μουσική τάνγκο και εγκαινίασε τη χρυσή εποχή του τάνγκο.
• Χρυσή εποχή : Αυτή η χρυσή εποχή ξεκίνησε με τον πρόωρο θάνατο του Carlos Gardel. Οι μουσικολόγοι ορίζουν τη χρυσή εποχή του τανγκό ως τα έτη από το 1935 έως το 1952. Ενώ το πρώιμο ταγκό περιοριζόταν περισσότερο στους κύκλους των μουσικών και στους υπόγειους χώρους, η δεκαετία του 1930 βοήθησε να γίνει το ταγκό μια μορφή δημοφιλούς μουσικής, και αυτή η δημοτικότητα κράτησε καθ 'όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής που οι μεγάλοι παίκτες των Ηνωμένων Πολιτειών άρχισαν να λαμβάνουν γνώση του τάνγκο και ακόμη και να ενσωματώνουν τραγούδια τάνγκο στα δικά τους ρεπερτόρια.
• Σχίσμα : Κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής, ένα σχίσμα αναπτύχθηκε στο τάνγκο της Αργεντινής. μερικοί παίκτες όπως ο Juan d'Arienzo και ο Rodolfo Biagi προσπάθησαν να διαιωνίσουν το στυλ που καθιερώθηκαν από μουσικούς όπως ο Gardel. Ο Αργεντινός Osvaldo Fresedo ηγήθηκε μιας σειράς σχετικά παραδοσιακών συνόλων και είχε ίσως τη μεγαλύτερη εμπορική καριέρα οποιουδήποτε μουσικού τανγκό, εργαζόμενος σταθερά από το 1925 έως το 1980. Άλλοι παίκτες, όπως ο Carlos di Sarli και ο Aníbal Troilo, προσπάθησαν να προωθήσουν το στυλ ταγκό σε πιο πειραματικά κατευθύνσεις.
• Νέο τανγκό : Το πιο διάσημο παγκοσμίως από τους εξελικτικούς του τάνγκο είναι το Astor Piazzolla. Όταν το διεθνές κοινό σκέφτεται το αργεντίνικο ταγκό, πιθανότατα φαντάζονται το νέο τανγκό («νέο τανγκό») που πρωτοστάτησε η Piazzolla σε συνθέσεις όπως ο Adiós nonino. Υπήρχε αμοιβαίος θαυμασμός μεταξύ των μουσικών τζαζ της Piazzolla και της Νέας Υόρκης, οι οποίοι εγχάραξαν περαιτέρω το ταγκό στην κουλτούρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε νεότερες μορφές ταγκό, όπως το τζαζ στιλ της μουσικής τάνγκο, ο αυτοσχεδιασμός είναι κοινός, συνδυάζοντας την τζαζ με τις επιρροές της ευρωπαϊκής κλασικής μουσικής και της λατινικής αμερικανικής λαϊκής μουσικής στο παραδοσιακό τάνγκο.
• Κληρονομιά : Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, πολλοί άλλοι μουσικοί τανγκό έχουν γίνει γνωστές, συμπεριλαμβανομένων των Ángel Villoldo, Osvaldo Pugliese, Roberto Firpo, Francisco Canaro, Julio de Caro, Lucio Demare και Miguel Caló.

Ο Usher διδάσκει την τέχνη της παράστασης Η Christina Aguilera διδάσκει τραγούδι Η Reba McEntire διδάσκει Country Music deadmau5 Διδάσκει ηλεκτρονική παραγωγή μουσικής