Οδηγός καλλιτεχνικής κίνησης Neo-Dada: 5 Εμπνευσμένοι Neo-Dadaists

Παράλογο, συνεργατικό και πρωτοποριακό, ο νεο-Dadaism έφερε επανάσταση στον κόσμο της τέχνης στη δεκαετία του 1950 και συνεχίζει να επηρεάζει τον πολιτισμό μας σήμερα.

Μετάβαση στην ενότητα

• Τι είναι ο νεοαδανισμός;
• Μια σύντομη ιστορία της τέχνης Neo-Dada
• 4 Χαρακτηριστικά της τέχνης Neo-Dada
• 5 Εμπλουτιστές καλλιτέχνες Ne-Dada
• Είστε έτοιμοι να αξιοποιήσετε τις καλλιτεχνικές σας ικανότητες;
• Μάθετε περισσότερα για το MasterClass του Jeff Koons

Ο Jeff Koons σας διδάσκει πώς το χρώμα, η κλίμακα, η φόρμα και πολλά άλλα μπορούν να σας βοηθήσουν να διοχετεύσετε τη δημιουργικότητά σας και να δημιουργήσετε την τέχνη που υπάρχει μέσα σας.

Τι είναι ο νεοαδανισμός;

Ο νεοαδανισμός ήταν ένα πρωτοποριακό κίνημα τέχνης που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Η κριτική της τέχνης Barbara Rose επινόησε τον όρο με αναφορά στις ομοιότητες του κινήματος με τους Dadaists στις αρχές του εικοστού αιώνα. Σε αντίθεση με την εσκεμμένη διαμάχη που καθόρισε τον Δαδαισμό, ο Νεο-Δαδισμός ήταν κάπως πιο παιχνιδιάρικος και ειρωνικός. Παρόλο που και τα δύο κινήματα προσπάθησαν να κλείσουν το χάσμα μεταξύ της τέχνης και της πραγματικής ζωής, οι παλαιοί Δαδαιστές ήταν πιο έντονα αντι-τέχνη, επισημαίνοντας την αδυναμία του κόσμου της τέχνης στα έργα τους. Το καλλιτεχνικό κίνημα των νεο-Δαδαιστών περιείχε διαφορετικούς καλλιτέχνες ενωμένους με την ταυτόχρονη γιορτή και κοροϊδία του εμπορισμού και του λαϊκού πολιτισμού.

Μια σύντομη ιστορία της τέχνης Neo-Dada

Το αρχικό κίνημα του Ντάντα ξεκίνησε στη Ζυρίχη της Ελβετίας, γύρω στα μέσα του 1910 ως απάντηση στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, την αστική κουλτούρα και την άνοδο του εθνικισμού. Ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του Dada ήταν ο Marcel Duchamp, του οποίου το αμφιλεγόμενο έτοιμο γλυπτό Κρήνη (1917) παρουσίασε ένα ουρητήριο πορσελάνης. Δεκαετίες αργότερα, στη δεκαετία του 1950, μια ομάδα αμερικανών καλλιτεχνών αναβίωσε μερικές από τις αρχές του Ντάντα, προκαλώντας τις κυρίαρχες τάσεις των αφηρημένων εξπρεσιονιστών καλλιτεχνών όπως ο Jackson Pollock και ο Willem de Kooning. Οι νεοαναδιστές ανέπτυξαν νέα στυλ avant-garde που άνοιξαν το δρόμο για pop art, Fluxus και Nouveau Réalisme.

4 Χαρακτηριστικά της τέχνης Neo-Dada

Ο νεο-Dadaism ενσωματώνει μια τεράστια ποικιλία από στυλ και μορφές τέχνης, αλλά υπάρχουν μερικά σταθερά χαρακτηριστικά στο κίνημα.

σύμφωνα με το νόμο του αυξανόμενου πρόσθετου κόστους, το κόστος ευκαιρίας παραγωγής

1. Ένα πνεύμα συνεργασίας : Το καλλιτεχνικό κίνημα Neo-Dada ήταν πολύ συνεργατικό, συγκεντρώνοντας χορευτές, ζωγράφους, μουσικούς, φωτογράφους, κινηματογραφιστές και ποιητές. Αυτή η απεριόριστη προσέγγιση επέτρεψε στους καλλιτέχνες να συνεργάζονται ελεύθερα ο ένας με τον άλλον, ενώνοντας συχνά πολλές διαφορετικές μορφές τέχνης μαζί για ένα κομμάτι.
2. Χρήση παράλογης αντίθεσης : Οι νεοαναδιστές χρησιμοποίησαν συχνά σκοτεινό χιούμορ, ειρωνεία και ανοησίες για να επικρίνουν την καταναλωτική κουλτούρα του σύγχρονου κόσμου καθώς και το κλίμα του Ψυχρού Πολέμου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
3. Έμφαση στην ερμηνεία του θεατή : Ο νεοαδανισμός τόνισε την ερμηνεία του θεατή για την πρόθεση του καλλιτέχνη. Αυτό το πρωτοποριακό στιλ σηματοδότησε μια μετατόπιση από τις ιδέες της σύγχρονης τέχνης που είχαν προηγουμένως κρατήσει, που εκτιμούσαν τη λογική, τη λογική και το νόημα.
4. Πειραματισμός με υλικά : Οι νεοαδανιστές χρησιμοποίησαν αντικείμενα που βρέθηκαν και απροσδόκητα υλικά στα έργα τους. Χρησιμοποιώντας καθημερινά αντικείμενα και δημοφιλείς εικόνες, ο Νεο-Δαδισμός θόλωσε τις γραμμές μεταξύ της τέχνης και της χαμηλής τέχνης.
   

MasterClass

Προτείνεται για εσάς

Διαδικτυακά μαθήματα που διδάσκονται από τα μεγαλύτερα μυαλά του κόσμου. Επεκτείνετε τις γνώσεις σας σε αυτές τις κατηγορίες.

Διδάσκει Τέχνη και Δημιουργικότητα

Διδάσκει Γραφή

Διδάσκει την τέχνη της παράστασης

Διδάσκει φωτογραφία

5 Εμπλουτιστές καλλιτέχνες Ne-Dada

Σκεφτείτε σαν επαγγελματίας

Ο Jeff Koons σας διδάσκει πώς το χρώμα, η κλίμακα, η φόρμα και πολλά άλλα μπορούν να σας βοηθήσουν να διοχετεύσετε τη δημιουργικότητά σας και να δημιουργήσετε την τέχνη που υπάρχει μέσα σας.

Αν σας ενδιαφέρει ο νεο-Δαδισμός, εξερευνήστε τα έργα αυτών των επιρροών καλλιτεχνών.

1. Ρόμπερτ Ράουζενμπεργκ : Ο Robert Rauschenberg ήταν ζωγράφος, γλύπτης και γραφίστας που προωθούσε τα καλλιτεχνικά όρια καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Του Λευκοί πίνακες (1951) ήταν απλές και προκλητικές προσθήκες στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Rauschenberg πέρασε τα όρια αυτού του στυλ χρησιμοποιώντας καθημερινά αντικείμενα στην τέχνη του, δημιουργώντας αυτό που ονόμασε Combines, όπως το έργο τέχνης του ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΞΙΑ (1956), η οποία ενσωμάτωσε μια γραβάτα σε έναν ζωγραφισμένο καμβά. Οι μεταξοτυπίες του αρέσουν Αναδρομική Ι (1963) χρησιμοποίησε φωτογραφίες και εικόνες που ελήφθησαν από τον τύπο.
2. Τζάσπερ Τζονς : Αφού υπηρετούσε στο στρατό, ο Τζάσπερ Τζονς έφυγε με τον Ρόμπερτ Ράουζενμπεργκ, τον συνθέτη της πρωτοπορίας Τζον Κέιτζ και τη χορογράφο Μέρσε Κουνίνγκχαμ. Το 1954 σε ηλικία 24 ετών, ο Τζονς άρχισε να εργάζεται σε μια ζωγραφική με ζεστό κερί Σημαία , με αναπαραγωγή της αμερικανικής σημαίας, που τελικά πούλησε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Ο Ράουζενμπεργκ καταδύεται βαθύτερα στην επαναπροσδιορισμό καθημερινών αντικειμένων με πίνακες Στόχευση με τέσσερα πρόσωπα (1955) και Χάρτης (1961). Του Χειροποίητο Χάλκινο (1960) ήταν ένα γλυπτό άδειων κουτιών μπύρας. Τα καινοτόμα έργα τέχνης του Johns ενθάρρυναν τους θεατές να ξανασκεφτούν την ιδέα της τέχνης, θέτοντας το στάδιο για νέες κινήσεις όπως το ποπ και το μινιμαλισμό.
3. Merce Cunningham : Μια πρωτοποριακή χορογράφος Neo-Dada, η Merce Cunningham βρισκόταν στην αιχμή του αμερικανικού κόσμου χορού για πάνω από 50 χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του '20, ο Cunningham σπούδασε στο Martha Graham Dance Company. Μέχρι το 1953, είχε αποτολμήσει μόνος του, ξεκινώντας τη Merce Cunningham Dance Company. Καθ 'όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960, ο Cunningham συνεργάστηκε με άλλους διάσημους καλλιτέχνες όπως ο συνθέτης John Cage, ο Robert Rauschenberg, ο Andy Warhol και ο Roy Lichtenstein. Ανέπτυξε ένα στυλ χορογραφίας επηρεασμένο από ιδέες για τύχη και τύχη, όπως φαίνεται στο Δεκαέξι χοροί για σολίστ και παρέα τριών (1951) και Σουίτα από Chance (1953).
4. Τζον Κέιτζ : Ένας από τους πιο πρωτότυπους συνθέτες του εικοστού αιώνα, ο John Cage εξερεύνησε τον ήχο με τη χρήση μη συμβατικών οργάνων και στοιχείων πολυμέσων. Συνεργάστηκε συχνά με άλλους Νεοδοντιστές, συμπεριλαμβανομένου του δημιουργικού και ρομαντικού συνεργάτη του Merce Cunningham. Η σύνθεση του κλουβιού 4′33 ″ (1952) συμμετείχαν οι μουσικοί και οι ερμηνευτές του να μένουν σιωπηλοί κατά τη διάρκεια του κομματιού - τέσσερα λεπτά και 33 δευτερόλεπτα. Η προκλητική του προσέγγιση στη μουσική επηρέασε τον κόσμο της τέχνης καθ 'όλη τη δεκαετία του 1950 και τις επόμενες δεκαετίες.
5. Άλαν Κάπροου : Ένας πρωτοπόρος της παράστασης, ο Allan Kaprow ενδιαφερόταν περισσότερο για τη διαδικασία δημιουργίας τέχνης από το ίδιο το έργο τέχνης. Γεννημένος στο Atlantic City το 1927, ο Kaprow μετακόμισε στη Νέα Υόρκη στα τέλη της εφηβείας του για να σπουδάσει τέχνη και ζωγραφική. Αφού παρακολούθησε ένα μάθημα που δίδαξε ο John Cage, ο Kaprow απομακρύνθηκε από τις παραδοσιακές φόρμες, εστιάζοντας αντίθετα στις φιλοσοφίες σχετικά με τη διαδικασία δημιουργίας τέχνης, αναπτύσσοντας τελικά την ιδέα του Happenings, ενός τύπου καλλιτεχνικής παράστασης που θόλωσε τις γραμμές μεταξύ ερμηνευτή και θεατή. Συνεργάστηκε επίσης με τη συλλογή καθημερινών υλικών σε ένα μοναδικό πλαίσιο, όπως και με Λόγια (1962), που περιείχε δύο αίθουσες γεμάτες με δίσκους και γραπτές αφίσες. Ενθάρρυνε το κοινό να αλληλεπιδράσει και να προσθέσει στην εγκατάσταση.

Είστε έτοιμοι να αξιοποιήσετε τις καλλιτεχνικές σας ικανότητες;

Πιάσε το Ετήσια συνδρομή MasterClass και βυθίστε τα βάθη της δημιουργικότητάς σας με τη βοήθεια του Jeff Koons, του παραγωγικού (και του τραπεζικού) σύγχρονου καλλιτέχνη που είναι γνωστός για τα γλυπτά ζώων του με μπαλόνια. Τα αποκλειστικά μαθήματα βίντεο του Jeff θα σας διδάξουν να εντοπίσετε την προσωπική σας εικονογραφία, να χρησιμοποιήσετε χρώμα και κλίμακα, να εξερευνήσετε την ομορφιά σε καθημερινά αντικείμενα και πολλά άλλα.