Τα 10 βασικά στοιχεία μιας ιστορίας μυστηρίου

10 Στοιχεία μιας Ιστορίας Μυστηρίου

Το είδος μυστηρίου διασκεδάζει τους αναγνώστες για εκατοντάδες χρόνια. Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε ήταν ο πλοίαρχος της γραφής του μυστηρίου, με έργα όπως η διήγησή του «Οι δολοφονίες στο Rue Morgue» από το 1841. Ένα καλό μυστήριο έχει ορισμένα λογοτεχνικά στοιχεία για να εντείνει την αγωνία και να φτάσει σε ένα μεγάλο φινάλε. Αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνουν:

1. Ένα ισχυρό γάντζο : Ένα μεγάλο μυστήριο θα πρέπει να καλέσει τον αναγνώστη να προσπαθήσει να λύσει το έγκλημα, και ένα μεγάλο άνοιγμα είναι κρίσιμο για να πυροδοτήσει το ενδιαφέρον τους. Ένα μυστήριο πρέπει να ξεκινά με αρκετές πληροφορίες σχετικά με το έγκλημα για να χτίσει ίντριγκα από την πρώτη γραμμή. Αυτή είναι η καθοριστική στιγμή που ένας αναγνώστης επιλέγει εάν θέλει να συνεχίσει ή όχι. Εάν το δραματικό στοιχείο λείπει από την αρχή, ο αναγνώστης αναμένει ότι το υπόλοιπο βιβλίο θα είναι το ίδιο. Το πρώτο κεφάλαιο πρέπει να ξεκινήσει το μυστήριο, ευθυγραμμίζοντας τον αναγνώστη με τον κεντρικό χαρακτήρα της περιπέτειας επίλυσης του εγκλήματος.
2. Ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον : Οι ιστορίες σε αυτό το είδος θα πρέπει να δημιουργήσουν μια δυσοίωνη, δυσάρεστη διάθεση μέσα από το σκηνικό για να υποστηρίξουν το άγχος ενός άγνωστου ανταγωνιστή που κρύβεται στις σκιές. Σκεφτείτε τον Sherlock Holmes του Sir Arthur Conan Doyle που περνάει μέσα από την ομίχλη του Λονδίνου αναζητώντας έναν δολοφόνο. Οι ρυθμίσεις στα μυστήρια προσφέρουν επίσης ευκαιρίες να φυτέψετε ενδείξεις και κόκκινες ρέγγες.
3. Ένα έγκλημα : Ένα έγκλημα είναι το γεγονός που τροφοδοτεί την πλοκή σε ένα μυθιστόρημα μυστηρίου. Αποκαλυφθέν στο πρώτο κεφάλαιο, ένα έγκλημα δημιουργεί την κεντρική σύγκρουση που ξεκινά την έρευνα, στέλνοντας τον κύριο χαρακτήρα στην αναζήτησή τους και προωθώντας το αφηγηματικό τόξο.
4. Ένα τρελό : Στην καρδιά κάθε μυστηρίου είναι ένας κύριος χαρακτήρας αποφασισμένος να λύσει το έγκλημα. Ο συγγραφέας του μυστηρίου Ρέιμοντ Τσάντλερ δημιούργησε τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου για να λυθεί στα εγκλήματά του. Ένας συγγραφέας μπορεί να αυξήσει τα μερίδια κάνοντας τον ντετέκτιβ προσωπικά να επενδύσει στην επίλυση του εγκλήματος. Τα μυστήρια μπορούν να επικεντρωθούν σε έναν ερασιτέχνη ερευνητή - έναν μέσο πολίτη που επιλύει την υπόθεση. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι σημαντική. χρειάζονται ένα παρασκήνιο που τους συνδέει με το έγκλημα ή τον δολοφόνο, και ένα κίνητρο που εξηγεί γιατί η επίλυση αυτού του εγκλήματος είναι σημαντική για αυτούς.
5. Ενας κακός : Ένα μυστήριο ονομάζεται συχνά whodunit επειδή ο ένοχος είναι άγνωστος μέχρι να πιάσουν στο τέλος. Η ιστορία ακολουθεί τις κινήσεις τους, οι οποίες προωθούν την ιστορία προς τα εμπρός. Ο κύριος χαρακτήρας και ο αναγνώστης ανακαλύπτουν την ταυτότητα του εγκληματία καθώς η πλοκή φτάνει στο αποκορύφωμά της.
6. Αφηγηματική ορμή : Μια πλοκή μυστηρίου βρίσκεται σε συνεχή κίνηση χάρη στο νήμα της γάτας και του ποντικιού. Η βηματοδότηση θα επιταχύνει όσο πιο κοντά η πλοκή κινείται προς την κορύφωση και όσο πιο κοντά ο κύριος χαρακτήρας πλησιάζει στην επίλυση του εγκλήματος.
7. Ένα ίχνος ενδείξεων : Οι ενδείξεις είναι το λογοτεχνικό στοιχείο που επιτρέπει στις ιστορίες μυστηρίου να προσελκύσουν τους αναγνώστες σε βαθύτερο επίπεδο από άλλους τύπους μυθοπλασίας. Ο αναγνώστης γίνεται ερασιτέχνης σκοτώδης, ακολουθώντας το ίχνος των ενδείξεων για να προσπαθήσει να ανακαλύψει την ταυτότητα του ενόχου. Όταν γράφει μυστήρια, ένας συγγραφέας πρέπει να έχει μια οργανωμένη διαδικασία γραφής για να παρακολουθεί ποιες ενδείξεις δημιουργούν, όταν εμφανίζονται και ποιος ξέρει τι για να βεβαιωθεί ότι οι γραμμές πλοήγησης έχουν νόημα.
8. Προβολές : Μυστήρια συχνά ρίξτε υπαινιγμούς για πράγματα που θα συμβούν στο μέλλον . Αυτό είναι γνωστό ως πρόβλεψη. Ένας συγγραφέας μπορεί να υποδείξει ένα μελλοντικό συμβάν με μια μικρή ένδειξη ή μέσω διαλόγου χαρακτήρων. Οι συγγραφείς μπορούν να είναι περισσότερο ή λιγότερο άμεσοι με την πρόβλεψη, είτε υπαινιγμένοι διακριτικά σε μελλοντικά γεγονότα είτε δηλώνοντας ρητά τι θα συμβεί.
9. κόκκινες ρέγγες : Ένα καλό μυστήριο ρίχνει τον αναγνώστη εκτός δρόμου. Οι κόκκινες ρέγγες είναι ουσιαστικό στοιχείο στα μυστήρια. Αυτές οι ψευδείς ενδείξεις δημιουργούν ένταση δημιουργώντας άλλους υπόπτους και αποσπούν την προσοχή του ντετέκτιβ - και του αναγνώστη - και τους οδηγούν μακριά από τον πραγματικό ένοχο. Ένας συγγραφέας δημιουργεί κόκκινες ρέγγες, δίνοντας επιπλέον έμφαση σε ένα αντικείμενο, ένα γεγονός ή έναν χαρακτήρα που προσελκύει την προσοχή ενός αναγνώστη, κάνοντας αυτό το στοιχείο να φαίνεται πιο σημαντικό από ό, τι στην πραγματικότητα. Στην Agatha Christie's Και μετά δεν υπήρχε κανένα , υπάρχουν 10 χαρακτήρες που είναι όλοι πιθανοί ύποπτοι. Η Κρίστι δημιουργεί κόκκινες ρέγγες σκοτώνοντας κάθε χαρακτήρα έναν προς έναν, δημιουργώντας ανατροπές που στέλνουν τον αναγνώστη σε νέες κατευθύνσεις αναζητώντας τον δολοφόνο.
10. Ένα ικανοποιητικό τέλος : Στο τέλος των μεγάλων μυστηριωδών μυθιστορημάτων υπάρχει η μεγάλη αποκάλυψη - ο θάνατος ανακαλύπτει την ταυτότητα του ένοχου. Ένα τέλος θα πρέπει επίσης να παρέχει ένα άλλοθι για οποιονδήποτε άλλο ύποπτο να ενισχύσει την ταυτότητα του πραγματικού δολοφόνου και να εξαλείψει την αμφιβολία, δένοντας χαλαρά άκρα.

Ο James Patterson διδάσκει γραφή Ο Aaron Sorkin διδάσκει σεναριογραφία Η Shonda Rhimes διδάσκει γραφή για την τηλεόραση Ο David Mamet διδάσκει δραματική γραφή