4 τύποι αφηγηματικής γραφής

Υπάρχουν άπειρες ιστορίες για να πουν και υπάρχουν άπειροι τρόποι για να τις πούμε. Είτε γράφετε ένα περιγραφικό δοκίμιο, μια σύντομη ιστορία είτε ένα μυθιστόρημα, η κατανόηση των διαφορετικών τύπων αφηγήσεων μπορεί να σας βοηθήσει να πείτε την ιστορία σας με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Μάθετε από τα καλύτερα

Μετάβαση στην ενότητα

• Τι είναι η αφήγηση;
• 4 τύποι αφηγηματικής γραφής
• Θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη γραφή;

Τι είναι η αφήγηση;

Η αφήγηση είναι ένας τρόπος παρουσίασης συνδεδεμένων γεγονότων για να αφηγηθεί μια καλή ιστορία. Είτε πρόκειται για ένα αφηγηματικό δοκίμιο, μια βιογραφία ή ένα μυθιστόρημα, μια αφήγηση ενώνει διαφορετικά γεγονότα από την έννοια, την ιδέα ή την πλοκή. Οι συνήθεις τύποι αφηγήσεων περιέχουν συνήθως αρχή, μέση και τέλος. Οι αφηγήσεις υπάρχουν από την αρχή της αφήγησης, από τις λαϊκές ιστορίες έως την αρχαία ποίηση.

4 τύποι αφηγηματικής γραφής

Οι αφηγήσεις υπάρχουν από την αρχή της αφήγησης, από τις λαϊκές ιστορίες έως την αρχαία ποίηση. Ακολουθούν τέσσερις συνηθισμένοι τύποι αφήγησης:

1. Γραμμική αφήγηση . Μια γραμμική αφήγηση παρουσιάζει τα γεγονότα της ιστορίας με τη σειρά που πραγματικά συνέβησαν. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω οποιασδήποτε αφηγηματικής προοπτικής, είτε πρόκειται για αφήγηση πρώτου προσώπου, αφήγηση δεύτερου προσώπου είτε αφήγηση τρίτου προσώπου. Οι τύποι γραφής που χρησιμοποιούν γραμμική αφήγηση έχουν ως αποτέλεσμα να βυθίσουν τον αναγνώστη στην καθημερινή ζωή του πρωταγωνιστή, καθώς ο αναγνώστης παρακολουθεί τα γεγονότα της ζωής του χαρακτήρα που ξετυλίγονται με χρονολογική σειρά. Παραδείγματα γραμμικής γραμμικότητας υπάρχουν στη Jane Austen's Περηφάνεια και προκατάληψη , που προσφέρει διαφορετικές αφηγηματικές προοπτικές αλλά ξετυλίγει την πλοκή με γραμμικό, χρονολογικό τρόπο.

δύο. Μη γραμμική αφήγηση . Μια μη γραμμική αφήγηση παρουσιάζει τα γεγονότα της ιστορίας εκτός τάξης, χρησιμοποιώντας αναδρομές και άλλες λογοτεχνικές συσκευές για να αλλάξει τη χρονολογία μιας ιστορίας. Μια σύντομη ιστορία, μυθιστόρημα ή μυθιστόρημα μπορεί να σπάσει το χρονοδιάγραμμα της ιστορίας προκειμένου να τονίσει τη συναισθηματική νοοτροπία μιας προσωπικής αφήγησης ή να κάνει θεματικές συνδέσεις μεταξύ μη σύγχρονων γεγονότων. Στο επικό ποίημα του Ομήρου Η Οδύσσεια , Οι περιπέτειες του Οδυσσέα παρουσιάζονται εκτός λειτουργίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργεί αγωνία σε όλο το μακρύ αφηγηματικό ποίημα, καθώς ο αναγνώστης αφήνει να αναρωτηθεί πώς ξεκίνησαν οι δοκιμασίες του Οδυσσέα. Ένα άλλο καλό παράδειγμα μιας μη γραμμικής αφήγησης είναι Το Overstory , στην οποία ο συγγραφέας Richard Powers, χρησιμοποιεί έναν τύπο αφήγησης που συνυπερνά τις ιστορίες που καλύπτουν δεκαετίες και μόνο περιστασιακά αλληλεπικαλύπτονται.

3. Αφήγηση αναζήτησης . Μια αφήγηση αποστολής είναι μια ιστορία στην οποία ο πρωταγωνιστής εργάζεται ακούραστα προς έναν στόχο. Η επιδίωξη αυτού του στόχου γίνεται πιθανότατα το παντοδύναμο πάθος τους και πρέπει να αντιμετωπίσουν φαινομενικά ανυπέρβλητα εμπόδια στην πορεία. Συνήθως, αυτό το αντικείμενο της αναζήτησής τους είναι γεωγραφικά απομακρυσμένο και ο χαρακτήρας πρέπει να κάνει ένα μακρύ ταξίδι για να το αποκτήσει - όπως κάνει ο Οδυσσέας στην επιστροφή του στη γυναίκα του Η Οδύσσεια ή όπως κάνει ο καπετάνιος Willard στο ταξίδι του στις ζούγκλες του Βιετνάμ για να βρει τον συνταγματάρχη Kurtz αποκάλυψη τώρα . Ένα άλλο παράδειγμα μιας αφήγησης αποστολής είναι ο J.R.R. Το Χόμπιτ του Τολκάιν. Στο μυθιστόρημα, ο Bilbo Baggins ξεκινά με μια ομάδα νάνων για να ανακτήσει τον χαμένο χρυσό από έναν δράκο. Η αναζήτησή τους τους οδηγεί σε πολλές επικίνδυνες περιοχές και σχεδόν καταστράφηκαν από μια σειρά κρίσεων στην πορεία.

Τέσσερις. Αφηγηματική άποψη . Η αφηγηματική άποψη έχει σχεδιαστεί για να εκφράζει τις απόψεις ή την υποκειμενική προσωπική εμπειρία του κύριου χαρακτήρα ή άλλων φανταστικών χαρακτήρων στην ιστορία. Στην αφηγηματική γραφή της άποψης, οι διαθέσεις, τα συναισθήματα και άλλες αισθητηριακές λεπτομέρειες φιλτράρονται μέσα από τη ζωή του αφηγητή και την υποκειμενική άποψη. Αυτό το αφηγηματικό στυλ παίρνει συχνά τη μορφή αφήγησης πρώτου προσώπου ή παντογνώστης αφήγησης τρίτου προσώπου, στην οποία ο παντογνώστης αφηγητής εναλλάσσεται μεταξύ των POV και των ιδιωτικών σκέψεων πολλαπλών κεντρικών χαρακτήρων. Αυτός ο τύπος αφήγησης επιτρέπει τη δυνατότητα ενός αναξιόπιστου αφηγητή, στον οποίο το άτομο που λέει την ιστορία παρουσιάζει πληροφορίες υποκειμενικά και με αναξιόπιστο τρόπο. Ο αναξιόπιστος αφηγητής είναι είτε σκόπιμα παραπλανητικός (π.χ. ένας γνωστός ψεύτης ή απατεώνας) είτε ακούσια παραπλανημένος (π.χ. ένας μαθητής μέσης εκπαίδευσης που μπορεί να μην κατανοεί πλήρως τα γεγονότα που συμβαίνουν), αναγκάζοντας τον αναγνώστη να αμφισβητήσει την αξιοπιστία του ως αφηγητή. Σε Λολίτα από τον Vladamir Nabokov, η αφήγηση του πρώτου προσώπου προέρχεται από τον Humbert Humbert, έναν άντρα που έχει βρεθεί σε ψυχιατρική κλινική πολλές φορές και ρίχνει ολόκληρη την ιστορία σε ένα υποκειμενικό, αναξιόπιστο φως.

Θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με τη γραφή;

Γίνετε καλύτερος συγγραφέας με την ετήσια συνδρομή MasterClass. Αποκτήστε πρόσβαση σε αποκλειστικά μαθήματα βίντεο που διδάσκονται από λογοτεχνικούς δασκάλους, όπως οι Neil Gaiman, David Baldacci, Joyce Carol Oates, Dan Brown, Margaret Atwood, David Sedaris και άλλα.